►►► Ölümün kıyısında seninleydim dün gece ►►►

Paz Şub. 22, 2009 12:19 am

Sevgili;
Sana bu satırları yazarken uçurumun kıyısından bakıyorum hayata.Sana
daha öncede dediğim seninde inanmadığın gibi her yanım içim dışım her
yer intihar kokuyor.Sende yoksun zaten .Haliyle bu çivisi çıkmış
hayatın artık bir anlamı yok benim için.Hayatın çivisi çıktı evet
herşey o kadar terstenki bazen ben bile şaşıyorum bu kadar zorluk bir
araya nasıl oluyorda geliyor diye.İkimizinde çok iyi bildği bir şey var
ama oda şudurki bende intihar edicek cesaret hiç ama hiç
olmadı.Kimbilir belkide sende bunu adın gibi bildiğinden dolayı
aramıyorsun beni.Adın gibi biliyorsun yapamayacağımı ve kaba tabiriyle
bu boktan hayatı istemesemde yaşamaya devam ediceğimi...

Sen varken böyle değildim ben ya hele intiharı hiç düşünmezdim.Düşünsem
düşünsem 15 Ağustoslarda düşünürdüm.Oda bir zamanlar beraber
dinlediğimiz adını duyunca ikimizin birden sustuğu Yavuz Çetin'in ölüm
yıl dönümü olduğu için..O günlerde hep düşünürdüm Yavuz Abi Yaşamak
İstemem derken haklımıydı diye sen cevap vermez susar dalar giderdin
ben cevabı kendi kendime bulurdum.Oysa şimdi sende yoksun
yanımda.İstediğim kadar seni seviyorum desemde söylediklerimden dolayı
defalarca pişman olsamda sonuç değişmiyor işte.Yaşıyorsun ve bir
şekilde devam ediyorsun hayata ama yanımda değilsin.En çokta bu koyuyor
ya işte.Herşeye alışırım hatta belki Yavuz Abi'nin ölümüne bile
alışırım ama buna alışamıycam hiç bir zaman.Gün geçtikçe anlıyorumki
insan zamanla ölüme bile alışırmış.

Böyle işte bak bu günlerde ölüme ve ölüm fikrine bile alıştırıyorum
kendimi.Kimbilir belkide tek gerçek olduğu için alışıyorum.Giderek daha
iyi öğreniyorum ölümü ve anlıyorumki yaşam yanılgıdan ibaret.İlk
yanılgımı hayattaki en koyu rengin siyah olduğunu düşünerek
yaşamıştım.Bir gün bir arkadaşım itiraz etmiş gri demişti.Neden
demiştim şaşırarak siyah dedi ne ifade ediyor senin için asillik asalet
demiştim peki demişti ya gri renk.Bende cevap hazır tabi umutsuzluk
demiştim.Hangisi daha koyu peki sende dediğinde senelerdir
kandırıldığımı anlamıştım.İkinci yanılgımıda sende yaşadım zaten
sevgili.Seni seviyorum demeye cesaret ettiğimde yanımdan gitceğini
düşünüp hazırlamıştım kendimi.Oysaki sen yanımdaydın o zaman hp yanımda
olucağını sandım oysa şimdi yoksun ve hissediyorum temelli kaybettim
seni.

Artık yoksun ve ölümü daha iyi anlıyorum bak dün ölümü düşündüm
işte.Galiba hayatımın hatasınıda yaptım ölümü düşünürken bile tek bir
kişi aklımdaydı ve tek hedefim vardı.Seni sevdiğime yeniden
inandırmak.Her zamanki gibi inanmadım yanımdaki arkadaşım bak ben sana
dedim değmez bırak hadi saçmalamayı dedi hiç bir şey söylemedim.Öyle ya
nerden bilebilirdiki benim hayatımdaki tek değerli varlığa dün veda
ettiğimi ve artık hayatın bir anlamı olmadığını.

Dünden bugüne değişen hiç bir şey yok yine aynı arkadaşım yanımda bir
daha aradımı dün diyor hayır diyorum.Hiç merak etmedi zatende
inanmamıştı.Boşver diyor susuyorum.Yaşıyorum işte ama sensiz ve ne
yaşadığımın farkında olmadan.Hani bazencesaretsizliğinden dolayı
öylesine yaşamak zorunda kalır ya insan.Ben de öyleyim işte.